مبارک باد میلادت

برگی از یک دنیا عاشقانه ی پاییزی به پنجره اتاقم رسید

پیغام عشق داشت

"دوستت دارم..." داشت

سجاده داشت

خدا داشت

عاشقانه داشت

شعر داشت

میلادت مبارک داشت

می نویسم

"خداوند پشت و پناهتان"

برسد بدست دوست.

بهارم من ، ولی زردم

یه شبگردم
که دنبال تو میگردم
مریضم من پر از دردم
اگرچه خسته و سردم
پر از شوق تو ام هر دم
پر از فریاد "برگرد" م !
مث کوهم
پر از دردم
ولی مردم
من از تو بر نمی گردم...

شاید ندونی

تو شاید ندونی که روزیم تویی

تو شاید ندونی تنت گندمه

تو شاید ندونی که غرقت شدم

ندونی که دریا تو چشمات گمه

منو از دل جاده هات کم نکن

تو شاید ندونی که عاشق کیه

می خوام ذره ذرم تو راهت بره

تو شاید ندونی که حسم چیه

تو وقتی تو چشمام نگا میکنی

منو از غرورم جدا میکنی

می خوام بشکنم زیر بار چشات

ببین با نگاهت چه ها می کنی